Τα άνθη διαθέτουν μια σειρά από "φυλλαράκια" διαφόρων χρωμάτων εσωτερικά, τα οποία και ονομάζονται Πέταλα προφανέστατα... Αυτό ακριβώς το σύστημα στο σύνολο του, αποτελεί τη λεγόμενη Στεφάνη· τμήμα, το οποίο και προσελκύει διάφορα έντομα, που με τη σειρά τους θα οδηγήσουν στην Επικονίαση. Υπό αυτές τις συνθήκες τελικά, ο Κάλυκας με τα Σέπαλα και η Στεφάνη με τα Πέταλα, συγκροτούν το Περιάνθιο, το προστατευτικό φόρεμα του σπουδαιότερου τμήματος του άνθους δηλαδή...

Κάπου εδώ φυσικά, "συναντάμε" τους Στήμονες, τις λεπτές, τρυφερές "κλωστές", στις κορυφές των οποίων υπάρχουν κίτρινα εξογκώματα, οι Ανθήρες. Το χρώμα τους δεν είναι τυχαίο βέβαια, μιας και κουβαλούν μια ιδιαίτερη, κίτρινη σκόνη, τη Γύρη. Ως εκ τούτου, οι Στήμονες χαρακτηρίζονται ως τα αρσενικά όργανα αναπαραγωγής του κάθε φυτού.

Ακολούθως, στο κέντρο του κάθε άνθους βρίσκεται και το θηλυκό όργανο αναπαραγωγής, ο Ύπερος. Με σχήμα φιάλης, η εξογκωμένη βάση του ονομάζεται Ωοθήκη, με το Καρπόφυλλο ή τα Καρπόφυλλα εντός της, να φέρουν τις λεγόμενες Βλάστες, οι οποίες μέσω διαδοχικών μερισμών, θα μας δώσουν τα Ωάρια. Από την άλλη, "Στύλος" χαρακτηρίζεται το ανώτερο τμήμα του Υπέρου, με το Στίγμα να εντοπίζεται στην κορυφή του, φέροντας μικρά τριχίδια και κολλητική ουσία. Αυτός είναι ο τρόπος τον οποίο και έχουν επιλέξει τα λουλούδια τελικά λοιπόν, ώστε να προχωρήσει η επονομαζόμενη Γονιμοποίηση...