Μυκητολογική ασθένεια, ο Βοτρύτης μπορεί να εντοπιστεί σε διάφορα λουλούδια, μολονότι είναι ιδιαιτέρως γνωστός, για τις προσβολές του προς το Αμπέλι. Ένας παραπάνω λόγος λοιπόν, που ονομάστηκε έτσι η συγκεκριμένη ασθένεια, αφού ως "βότρυς" αναφέρεται το τσαμπί, στα αρχαία ελληνικά! Κατά τα άλλα, γνωστός και ως Τεφρά Σήψη στην Ελλάδα, ο Βοτρύτης ο Τεφρός (Botrytis Cinerea) αποτελεί τον σημαντικότερο εκπρόσωπο του συγκεκριμένου γένους. Κι επειδή οι κήποι, τα χωράφια και τα μπαλκόνια βεβαίως, παραμένουν πάντα ένας σημαντικός πόλος έλξης του, οι κηπουροί καλλιεργητές και οι αγρότες, θα πρέπει να είναι έτοιμοι για δράση, ανά πάσα στιγμή!

Πρόληψη: Η προστασία από την υψηλή υγρασία κατά την Άνοιξη, η αποφυγή καταβρέγματος των φύλλων ή των διάφορων στελεχών που φέρουν τα λουλούδια μας, η απομάκρυνση όλων των ξερών υλικών από τους χώρους μας, τα προσεκτικά ως προς τη συχνότητα ποτίσματα και η προσεκτική αγορά νέων μελών, αποτελούν ένα συνολικό πακέτο μέτρων πρόληψης, ενάντια στη συγκεκριμένη ασθένεια. Βέβαια, και οι ψεκασμοί αποτελούν ένα ακόμη μέτρο πρόληψης, οι κηπουροί καλλιεργητές ωστόσο, θα πρέπει να τους πραγματοποιούν με ιδιαίτερη προσοχή.

Η “επιδρομή”: Η ασθένεια ξεκινά με σημάδια, πάνω στα διάφορα στελέχη των φυτών, μια κατάσταση που εξελίσσεται σύντομα, προκαλώντας μουμιοποίηση ή παραγωγή λευκής σκόνης, σε συνθήκες υψηλής υγρασίας. Αργά ή γρήγορα, το κάθε προσβεβλημένο λουλούδι ξεραίνεται ή σαπίζει, ο κηπουρός καλλιεργητής ως εκ τούτου, θα πρέπει να αναλάβει δράση τάχιστα! Επιπλέον όμως, καθώς ο συγκεκριμένος μύκητας έχει την τάση να αναπτύσσεται σε νεκρό υλικό, πολλά έντομα, πολυάριθμες ασθένειες και διάφοροι κακοί χειρισμοί, μπορούν να βοηθήσουν στην εγκατάσταση και τον πολλαπλασιασμό του! Οπότε, η όποια αντιμετώπιση του απαιτεί και ταυτόχρονη αντιμετώπιση των πηγών, οι οποίες και σχετίζονται παραλλήλως, με την παρουσία του!

Χαρακτηριστικά: Θερμοκρασιακά, ο καιρός δεν έχει σημαντική επίδραση στον κύκλο της ζωής του Βοτρύτη, μολονότι οι βροχές και τα υψηλά ποσοστά υγρασίας στην ατμόσφαιρα, σχετίζονται σημαντικά με την εμφάνιση του. Όπως και αν έχει πάντως, ο κηπουρός καλλιεργητής και ο αγρότης μπορούν να τον αντιμετωπίσουν, είτε με φυσικά, είτε με χημικά μέσα, στην τελευταία περίπτωση όμως, απαιτείται συχνή αλλαγή σκευασμάτων, ώστε να αποφευχθεί η ανάπτυξη ανθεκτικότητας!