Κατασκευαστικά, τα φύλλα μοιάζουν αρκετά με τους βλαστούς. Είναι απόλυτα λογικό άλλωστε, αφού αποτελούν προεκτάσεις αυτών ουσιαστικά, οι οποίοι με τη σειρά τους, αποτελούν προεκτάσεις των ριζών. Υπό αυτές τις συνθήκες λοιπόν, παρατηρούμε πάνω στα φύλλα την λεγόμενη Επιδερμίδα, η οποία και διακρίνεται φυσικά, σε Άνω και σε Κάτω Επιδερμίδα· σε εκείνη που βρίσκεται στην πάνω επιφάνεια και είναι γεμάτη χλωροφυλλόκοκκους και σε εκείνη που βρίσκεται στην κάτω επιφάνεια και οι χλωροφυλλόκοκκοι είναι σαφώς λιγότεροι δηλαδή, αντίστοιχα.

Η τελευταία φέρει και αρκετά μικρές οπές (πόρους), τα λεγόμενα Στόματα βεβαίως, σε αντίθεση με την άνω Επιδερμίδα, στην οποία και ανευρίσκονται σε μικρότερο ποσοστό. Καθώς γύρω τους υπάρχουν μικρά κύτταρα, στα οποία και οφείλεται η χαρακτηριστική τους κίνηση, συνολικά ονομάζονται και Καταφρακτικά Κύτταρα.

Επιπλέον, ανάμεσα στις δύο επιδερμίδες υπάρχει ένα δίχτυ από Νεύρα, ο Σκελετός του φύλλου ουσιαστικά. Στους Βρόχους αυτών, εντοπίζονται κύτταρα σε διάφορα σχήματα, κάθε ένα εκ των οποίων φέρει πολλούς μικρούς, πράσινους κόκκους, εντός των οποίων υπάρχει Χλωροφύλλη φυσικά. Η λειτουργία τους χαρακτηρίζεται σύνθετη ομολογουμένως, καθώς εκτός από το ότι συγκρατούν τα φύλλα στα αγαπημένα μας λουλούδια, τα στερεώνουν κιόλας, αλλά και είναι υπεύθυνα για τη μεταφορά θρεπτικών ουσιών και νερού, μέσω των Ξυλώδων και των Ηθμώδων σωλήνων που φέρουν...